στον Γάγιαθ αλ Μαντχούν 
και τους ένα εκατομμύριο Άραβες ποιητές του

1.
Αποφάσισα να φύγω απ’ τη Συρία τη μέρα που μια αδέσποτη σφαίρα πέρασε μπροστά απ’ τα μάτια μου. Ήταν η μέρα που συνειδητοποίησα ότι η πατρίδα μου δεν ήταν πατρίδα μου, το αίμα μου δεν ήταν αίμα μου, και ότι η ελευθερία μου ανήκε σε έναν ελεύθερο σκοπευτή, ο οποίος δεν σκέφτηκε καν να ζητήσει την άδειά μου πριν με πυροβολήσει: μια έλλειψη ευγένειας που συναντάμε συχνά σε καιρό πολέμου.

2.
Αν είναι να με σκοτώσουν τότε καλύτερα να με σκοτώσουν σε μια ξένη γλώσσα.

3.
Στο δρόμο απ’ τη Δαμασκό προς τη Στοκχόλμη συνάντησα ένα γερο-στρατιώτη απ’ την Νταράα που δεν μπορούσε πια να κουβαλήσει τους εφιάλτες του. Τους τύλιξα και τους έβαλα στη βαλίτσα μου˙ στο αεροδρόμιο πλήρωσα πρόστιμο για υπέρβαρο.

4.
Όποιος δεν φοβάται να διασχίσει τα σύνορα κουβαλά τον πόλεμο στην πλάτη του.

5.
Αντάλλαξε το καλό σου πουκάμισο μ’ ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, τα ποιήματά σου με το πρώτο κεφάλαιο απ’ το Κοράνι και το σπίτι στην Αθήνα μ’ ένα θρόνο στην κορυφή του όρους Αιγάλεω για να βιγλάρεις τον πόλεμο που έρχεται.

6.
Αυτός ο πόλεμος είναι κοινότοπος και πεζός, γεμάτος μεταφορές και κοσμητικά επίθετα, η ιστορία του γράφεται με γραμματοσειρά comic sans, η βία του είναι τόσο άπειρη που δεν ξέρει πού να την πιθώσει, αντιστοιχεί ένα μνήμα σε κάθε χίλιους νεκρούς, αντιστοιχεί ένας ίσκιος σε κάθε χίλιους ζωντανούς, είναι ένας πόλεμος χοντροκομμένος, τα βαρέλια του είναι ξέχειλα με εκρηκτικά, ατσάλινοι κύλινδροι γεμάτοι εξαρτήματα από πλυντήρια και ανταλλακτικά αυτοκινήτων, ο θάνατος που σκορπίζει είναι ένας θάνατος γήινος, αυτός ο πόλεμος μάς ανήκει δικαιωματικά γιατί έχουμε θάψει μέσα του όλους τους αγαπημένους μας.

7.
Στις 7 Ιανουαρίου 2014 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σταμάτησε να μετρά τους νεκρούς στη Συρία. Με την απόφαση αυτή πιστοποιήθηκε ότι τα μαθηματικά είναι η επιστήμη που μελετά την ποιότητα και όχι την ποσότητα, τη ζωντανή εργασία και όχι τα σχήματα, τον χρόνο και όχι τον χώρο, με άλλα λόγια είναι η επιστήμη που μελετά τις υλικές σχέσεις μεταξύ όλων των μετρήσιμων αντικειμένων.

8.
Σύμφωνα με το φέισμπουκ, μέχρι το τέλος του 2015 τριακόσιοι έντεκα φίλοι μου είχαν σκοτωθεί από την έναρξη του πολέμου. Αποφάσισα να κλείσω τον λογαριασμό μου, ο θάνατος πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν μπορώ να είμαι μια ζωή στο κατόπι του.

9.
Εγώ ο Άχμεντ, γιος της Αϊσά, αν και είμαι μονάχα ένας ταπεινός μετανάστης, θέλω εκ μέρους των Σύριων να ζητήσω συγνώμη απ’ όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που κάθε βράδυ γεμίζουμε τις τηλεοράσεις τους με τον θάνατό μας την ώρα που τρώνε το βραδινό τους κι ετοιμάζονται να δουν το αγαπημένο τους σίριαλ, θέλω να ζητήσω συγνώμη από τις δημοτικές αρχές που δεν μαζεύουμε τα σκουπίδια μας από τις παραλίες και που μολύνουμε τις ακτές με τόνους πλαστικό, είμαστε βλέπετε απολίτιστοι και δεν έχουμε οικολογική συνείδηση, θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους ξενοδόχους και τους τουρ οπερέιτορς για τη ζημιά που προκαλούμε στο τουριστικό προϊόν των νησιών, θέλω να ζητήσω συγνώμη που με τα κινητά μας τηλέφωνα και τα καθαρά μας ρούχα χαλάμε το στερεότυπο του κακόμοιρου μετανάστη, θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους λιμενικούς που έχουν αναλάβει το βαρύ έργο να βουλιάζουν τις βάρκες μας, από τους αστυνομικούς επειδή δεν στεκόμαστε πάντα σε μία γραμμή, από τους οδηγούς των κτελ που πρέπει να φοράνε χειρουργικές μάσκες για να προστατευτούν απ’ τις αρρώστιες που κουβαλάμε, θέλω επίσης να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη απ’ όλη την ελληνική κοινωνία που δεν χωράμε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και κοιμόμαστε στις πλατείες και στα πάρκα˙ τέλος, θέλω να ζητήσω συγνώμη από την ελληνική κυβέρνηση που είναι αναγκασμένη να αξιώνει επιπλέον κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να πληρώνει τους προμηθευτές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τους οδηγούς των κτελ, τους αστυνομικούς, τους λιμενικούς, τους τουρ οπερέιτορς, τους ξενοδόχους, τις δημοτικές αρχές και τους τηλεοπτικούς σταθμούς.

10.
«Μην ανησυχείς, θα μπω και θα βγω», είπε η σφαίρα. Της εξήγησα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να το επιτρέψω καθώς κατά την έξοδο θα πάρει μαζί της κάποιες απ’ τις αναμνήσεις μου όπως το πρόσωπο του κοριτσιού που ερωτεύτηκα στην πέμπτη δημοτικού, τη φωνή του ιμάμη την πρώτη φορά που πήγα με τον πατέρα μου για προσευχή, τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού στο σπίτι της γιαγιάς, τα δάχτυλα της δασκάλας που μου έμαθε να γράφω τη λέξη الحرب  και το γκολ του φαν Μπάστεν στον τελικό του ’88.

11.
Ως γνωστόν καμία οργάνωση δεν μπορεί να αγοράσει όπλα στη μαύρη αγορά χωρίς την έγκριση των Αμερικανών. Αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους που δεν κατάφερα ποτέ μου να κατανοήσω τη διαφορά μεταξύ διαφωτισμού και γενοκτονίας.

12.
Αν δεν θέλετε να γίνετε κρέας για τα κανόνια, αν δεν θέλετε να σας βρει ο πόλεμος με κατεβασμένα τα παντελόνια, συλλογιστείτε, διπλασιάστε την ταξική πάλη, οργανωθείτε, τριπλασιάστε την ταξική πάλη, αγωνιστείτε, τις τσέπες γεμίστε με πέτρες, πιστοί μείνετε στ’ ατσάλι.
Ξεφορτωθείτε την αριστερά και φέρτε πίσω τους Σπαρτακιστές.
Ξεφορτωθείτε τις μκο και φέρτε πίσω τις Ταξιαρχίες Γκαριμπάλντι.
Ξεφορτωθείτε τους ανθρωπιστές και φέρτε πίσω τους Ιταλούς Αυτόνομους.
Σε λίγο αρχίζει η σφαγή.