Requiem für Homs
parasitenpresse, Germany, 2022
Im Langgedicht Requiem für Homs beschreibt der griechische Dichter Jazra Khaleed in acht Gesängen den syrischen Bürgerkrieg, die Kriegsverbrechen und Gräuel (in teils drastischen Bildern), die zur Zerstörung der Stadt Homs führten. Sein Mitgefühl ist auf Seiten der Bewohner:innen der Stadt, in deren Namen er Anklage gegen die kriegstreibenden Parteien führt, aber auch das Versagen der internationalen Staatengemeinschaft benennt: „Oh Menschheit, betrachte diese Stadt!“. Es ist ein eindringliches Antikriegs-Gedicht, das nun in der Übersetzung von Wassiliki Knithaki und Adrian Kasnitz auf Deutsch vorliegt.
Requiem pour Homs et autres poèmes
Marges en Pages, France, 2022
Une poésie ouvrière et antifasciste “Son lyrisme direct touche au vif… Il faut imaginer le poète lancer ses vers au public, célébrer le courage du peuple de Homs en armes, et son martyre…. Requiem pour Homs est un cri, contre les assassins de la liberté, ceux qui bombardent les hôpitaux et les quartiers pauvres, les cimetières et les jardins étiques remplis d’enfants… Vous l’entendez, la voix de Jarza Khaleed est d’une puissance considérable.” - Fabien Ribery, L'intervalle
The Light That Burns Us
World Poetry Books, USA, 2021
“…an explosive cadence… Khaleed’s sentiment toward the would-be aesthetes seems clear: ‘Fuck off, flower poets.’” - David Wallace, The New Yorker “[Jazra Khaleed] stands up to fascism by writing and performing Greek-language poetry that is unmatched in technical bravura, emotional depth, and political urgency. He performs his poetry at a lightning clip — so fast the Nazis can barely keep up, let alone talk back — a hip-hop emcee in a fever." - Max Ritvo, LA Review of Books
Μα είν’ αυτό ποίηση;
Τεφλόν, Αθήνα, 2020
Το χιπ χοπ. Οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Οι εξεγέρσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι τσαμπουκάδες στον δρόμο. Τα γκραφίτι και ο παλμός της ρίμας. Οι εμσί και οι ντιτζέι. Το τρομοκρατόραμα και η φασιστάδα. Η ανεργία και το τσάκισμα των μισθών. Η αστυνομική βία. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων. Η ελπίδα που έχει πάντοτε πλαν μπι. Η σιωπή τυλιγμένη στον ιστό της σημαίας. Οι επαναπροωθήσεις και τα ναυάγια στο Αιγαίο. Η παρανομοποίηση των μεταναστών εργατών. Το έντιμο αίμα που ζητά εκδίκηση. Ο πόλεμος που σαν καπνός τρύπωσε στα συλλογικά μας όνειρα. H μνήμη που έμεινε πίσω υπό κρατική επιτήρηση. Οι πέτρες που γίναν σύντροφοι σκελετωμένων αγοριών. Το ταξικό μίσος. Ποίηση σημαίνει επίθεση.
Ρέκβιεμ για τη Χομς
Αμείλιχος, Πάτρα, 2019
Στη Χομς οι πάντες μιλάνε για την πείνα τους, μιλάνε συνέχεια για την πείνα τους λες και δεν υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης, μιλάνε συνέχεια για την πείνα τους και μιλάνε συνέχεια στην πείνα τους, της λένε γλυκόλογα, προσπαθούν να την καλοπιάσουν, λες κι έτσι θα την ξεγελάσουν και αυτή θα τους ξεχάσει, έστω και για λίγες ώρες. Το σκυλί της πείνας όμως ξέρει ότι είναι η ίδια η πείνα που μιλάει με το στόμα τους, όσο μεγαλύτερη η πείνα τόσο περισσότερα τα λόγια.
Γκρόζνι
Υποκείμενο, Αθήνα, 2016
Το Γκρόζνι είναι εδώ. Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας χτυπάει στην καρδιά των Εξαρχείων. «Μη με μπερδεύεις για Σάββατο/ είμαι απλά μια γαμημένη Τρίτη», ξεκαθαρίζει από νωρίς, και γίνεται φανερό: το βιβλίο αυτό δεν απευθύνεται σε όλους. Πολλοί είναι οι λόγοι που το μέταλλο του βιβλίου αυτού δεν προορίζεται για όλους παρά μονάχα για αναγνώστες και αναγνώστριες που εντοπίζουν στην ποίηση ένα πεδίο απελευθέρωσης. Κι είναι σίγουρο πως εκείνοι θα καταλάβουν πως το Γκρόζνι δεν βγήκε από τυπογραφείο. Εξήλθε απευθείας από μεταλλωρυχείο. Γκρόζνι θα πει: ποίηση από μαντέμι.
Wörter aus Metall
Versensporn, Germany, 2015
scheiß auf die apokalypse. am kotti ducken sich reime in deckung. bullen stürmen das besetzte haus. jeden abend derselbe film. kämpfst du unten, dann schau nach oben. schalt an die glotze, der moderator röhrt bullenkotze. ins jackenfutter näh ein messer. am helllichten tag prügeln schläger noch besser.
junta. militär auf den straßen bei jeder keilerei. kinder spielen räuber und bullerei. im parlament widmen sich die herren der gesetzgeberei. die arbeiter im pferch, maloche und tv. glamour und gv, die jugendlichen – bienen ohne stachel, die rebellen in den zellen wie raubkatzen im käfig. und die dichter? ach, die dichter ganz im stillen so wie straßen frei vom schrillen.
Jazra Grosny
Distilley (Schock Edition), Germany, 2013
Bin ohne Menschen Die Ratten, die ihr haltet, zernagen mir die Lippen Meine Einsamkeit liegt rasiermesserscharf An eurer nackten Halsschlagader Sponsored by Gillette Verwechsle mich nicht mit einem Samstag Bin nur ein Scheißdienstag Ohne Sonne Ohne Regen Aber mit Brüsten voller Milch Hab den Kopf voller Wörter Hab was gegen Köpfe, die voller Geldscheine sind Folge mir Willst du dein Gesicht auf You Tube sehen