Mos kini mëshirë për paqen;
gjaku nuk mund të bëhet bojë,
zhurma e tastierës nuk mund të mbulojë
marshimin e kambaleve ushtarake,
një poezi revolucionare nuk mund të shpëtojë
një poet komformist.
Na mungon dhuna, që të ecim përpara me gjuhën e re,
na mungon fisheku, që të vritet pushteti,
grushti, që do ndryshonte ditën. 
Le të bëhemi poezi,
le të bëhemi beat,
le të bëhemi benzinë.

Mos kini mëshirë për paqen;
zhdëpeni në dru,
shkeleni me këmbë,
degjenerojeni në sy të botës.
merrini fëmijët,
shembni krematorët,
çlironi skllevërit e saj.
Lini të pakallur të vdekurit e saj,
shqyejani rrobat,
hakoni kompjuterat e saj,
flakeni jashtë nga historia.

Nëse të uriturit tërhiqnin litarin e botës,
sa pushtetarë do pengoheshin në të?
Nëse prostitutat ngjyenin çarçafët e tyre të zeza,
sa burrave të bardhë do u ikte ngjyra?
Nëse ata që flenë nëpër autobuza nuk shkonin në punë,
sa mëngjese do lulëzonin?
Nëse ata që humbën hijen e tyre, e gjenin poshtë një fjale,
vallë do mundeshin t’i rezistonin kësaj të vërtete?
Nëse dj-të ndalonin tek rrotullimi i 78-të
do rifillonte koha të rrethrrotullohej?

Unë Jazra them:
Ata që kanë dyer le t’i shkëmbejnë me dritare,
ata që kanë dy tunika le t’i japin që të dyja,
ata që kanë dy kazma, le të shqepin asfaltin,
ata që kanë çelësa, le të hapin qelitë,
ata që kanë mikser, le të miksojnë shpresën.

U bëfshin pleqtë të rinj dhe të rinjtë pleq,
mbetshin memecë, ata që luten,
dhe lutjet u bëfshin nga memecët.
Mos ngrifshin kurrë prej të ftohtit,
ata që veshin rroba me vrima,
ata që flenë nëpër stola,
ata që e veshin dashurinë mbrapsht.
Le të gjuajnë me kokë ata që s’kanë duar,
le të gjuajnë me duar, ata që s’kane kokë,
le të kafshojnë me mishrat e dhëmbëve, ata që s’kanë dhëmbë.
Ata që s’kanë bukë,
le të shndërrojnë urinë e tyre në barrikada;
ata që u kthyen në barrikada,
le të hedhin një gur, për ata që s’kanë bukë. 

Zjarr! Zjarr!
Zgjimit mëngjesor,
bankomatëve,
gjithë shkollave (po, gjithë shkollave),
librave të historisë,
tabelave që tregojnë Omonian,
unitetit kombëtar,
televizorëve (jo ama antenat),
aparateve të shtypjes së biletave.
Zjarr! Zjarr!
Lumturisë dhe Fatkeqësisë,
varfërisë e pasurisë,
shoqatave kulturore,
kampeve të përqendrimeve.
Mos i shtini ama qoftë dhe një njeriu të vetëm,
mund të jetë i pari. 

Le të ndalojmë për sot penat,
sot le të jetojmë;
shkruajmë fjalët e gabuara
kërcejmë nën ritmet e gabuara,
kryejmë lëvizjet e gabuara.
Poezia e re,
poezia e re,
poezia e re (x1000)

Përktheu: Eleana Zhako